بی پناهی یعنی

زیر آوار کسی بمانی

که

قرار بود

تکیه گاهت باشد…

وای برای خون دل تنگم ؟

نه اینجا جای موندن نیست نمی تونم که بر گردم

وای چه دردی داره دلتنگی

یه روزی عاشقی ،اما برایش یه عمر می جنگی

دارم حس می کنم تنهام میون این همه آدم

چرا اینجام ؟

نمیتونم خودم باشم ،نه اونی که نمی شناسم؟که همراه شم

چه پشت هم بد اوردم ، چه زخم هایی که از توبی صدا  خوردم

دارم حس می کنم ،میون این همه آدم ، چرا تنهام؟

زحسرت ساغر چشمانم ای دوست

به دل گفتم تا کی اسیر یاد یاری

زهجر روی او تا کی ناله داری

بگو تا کی ز شوق روی لیلی

تو مجنون پریشان روزه داری

پریشانم ،پریشان روز گارم

من آن سر گشته ی هجر نگارم

کنون امید بر نامید بستم

درون سینه اسایش ندارم

ز هجرت روز وشب فریاد دارم

زبی دادت دلی دل ناشاد دارم

ترون کوهسار سینه ی خود

هزران کشته چون فرهاد دارم

چرا ای نازنینم بی وفایی

دمادم با دل من در جفایی

چرا آشفته کردی روز گارم

عزیزم دارد این دل هم خدایی